Om maar even meteen met de deur in huis te vallen: Amersfoort is superleuk! De stad heeft mij (Eva) écht positief verrast. Echt, ik had geen idee dat het er zo leuk was. Hoe ik aan deze wijsheid kom? Ik mocht laatst mee op een rondleiding en maakte kennis met het nieuwe gedeelte van de stad.

Nieuw? Ja. Amersfoort heeft al een prachtig historisch centrum, met kronkelende straatjes en karakteristieke middeleeuwse grachten. Maar de stad begint steeds meer uit te wijken voorbij de oude stadsmuren, in de Eemshaven.

De Nieuwe Stad, zoals de locals het noemen, bevindt zich in het Oliemolenkwartier en op het terrein van een oude tandpastafabriek. In deze industriële setting is er ontzettend veel (creatieve) buzz door de samenwerking van o.a. ondernemers, kunstenaars en horeca.

We trapten af met een uitgebreide mezzes-lunch bij Restaurant Dara, waar de keuken(s) van het Midden Oosten en la Méditerranéenne elkaar ontmoeten. Ik heb er zo lekker zitten smikkelen, ik moest mezelf inhouden om op tijd te stoppen, wetende dat ik nog een middag voor de boeg had vol met proeverijen.

Na de lunch wandelden we via De Vereeniging naar Het Lokaal. Het Lokaal is een inspirerende plek, waar vooral wordt stil gestaan bij –what’s in a name– producten uit de streek. Lokaal, dus. Ook huisvest het gebouw koffiebranderij Boot Koffie, chocolatier Dr. Chocolate en Elsenburg Broodmaker met puur desembrood. Alle drie zo gepassioneerd over hun eigen vakgebied en overtuigd van hun producten, dat werkte gewoon aanstekelijk.

De volgende stop was Hoog Vuur. Ik was al onder de indruk van wat we tot nu toe hadden gezien, maar toen ik hier binnenstapte… De geur van de op hout gestookte ovens kwam me tegemoet. De inrichting die helemaal in het industriële sjieke vibes plaatje paste… Het klopte gewoon helemaal. Ze houden er ook nog een mooie filosofie op na, namelijk koken met eerlijke en lokale producten. Dit doen ze met ‘Saving a Bull’ waarmee ze een stier, die door de industrie als nutteloos wordt gezien, adopteren en een goed leven geven. En wanneer de tijd daar is, wordt het beest met zorg, respect en op ambachtelijke wijze in het restaurant geserveerd. En dat was echt terug te proeven in de carpaccio die we voorgeschoteld kregen. Ik ga zeker nog terug naar Hoog Vuur om er nog meer te proeven.

Nog een hoogtepunt: een bezoekje aan restaurant De Saffraan, waar we werden getrakteerd op een sashimi van tonijn. Het gerecht was super smakelijk, echt tot in precisie uitgekiend en in balans met frisse smaken als limoenblad, koriander en een Thaise dressing. Ik kon het bord wel aflikken zo lekker. Het bootrestaurant stond al om mijn hier-wil-ik-nog-eens-heen-lijstje, aftikken doe ik nog niet. Want ook hier moet ik nog eens terugkomen voor de volledige ervaring.

Gezien er al een behoorlijke middag vol met (positieve) indrukken achter de rug was, stopten we nog even bij Zandfoort aan de Eem. Amersfoort’s enige echte en eerste stadstrand. Lekker met voetjes in het zand en de zon soaken. Héérlijk. Het enige wat nog soort van ontbrak, was een wijntje. Maar ook daar was aan gedacht, de laatste stop was namelijk Wijnbar Zuster Margaux. Weliswaar niet in De Nieuwe Stad maar in de binnenstad in het eeuwenoude Mariënhof, wat vroeger een klooster was. En in de kloostertuin sluiten we af met een glaasje. Ik laat de laatste uurtjes zon aan me voorbij gaan terwijl ik in de schommelstoel nog na geniet van de dag… En de wijn.

Nog meer maken van mijn blog?  Daarvoor verwijs ik je naar mijn recepten.

ps Heb jij iets lekkers gemaakt van mijn blog? Dat vind ik leuk om terug te zien! Deel je foto’s met mij via Instagram, Twitter of Facebook via #culinessarecepten of tag mij in je berichten.