Portugal heeft me om één of andere reden nooit echt getrokken en port was altijd zo een oude mensen drankje dat me niet kon bekoren. Beiden heb ik jaren links laten liggen, maar boy oh boy ben ik ff van gedachten veranderd zeg. Ik mocht namelijk voor CuliNessa het Port Wine Day Festival bezoeken en dat was echt super bijzonder. Het was een vrij vol programma, maar ik had gelukkig toch ff een momentje om Porto zelf te verkennen. En Porto is echt één grote instagram bom, overal zijn er leuke huisjes, tegeltjes, cute zaakjes en knappe kerels (ahum). Ik liep vele heuveltjes op en af, en om elke hoek was er weer iets anders cutes te verkennen zoals het winkeltje Lobo Taste waar ze zulke leuke plaids, hoeden en dingen voor je huisje verkopen. En laten we vooral niet de heerlijke pastel de nata vergeten. Dit kleine custard gebakje vliegt echt overal de toonbank over. Super krokante puff pastry met lekkere dikke custard en dan het liefst ook nog een beetje warm. Jaaaaaa, daar worden we bij van!
Maar ik was natuurlijk op port-venture, dus mocht ik achter de schermen piepen bij de lieve mensen van Ramos Pinto. Zij zijn één van de grote porthuizen in de Douro vallei, het port walhalla van de wereld, waar ze magische dingen maken van druiven. Vanuit Regua begonnen we aan onze trip naar de quinta Bom Retiro, één van hun wijngaarden, waar we verbleven in een beeldig landhuis. De rit erheen was behoorlijk magisch, overal druiven, de schitterende Douro rivier die ons vergezelde en de zon die langzaam onderging terwijl wij over glooiende heuvels onze bestemming tegemoet reden. Je begrijpt dat we een keer of honderd moesten stoppen om foto’s te nemen en deze schoonheid in ons op te nemen. Het landhuis was absoluut prachtig, met mooie grote ramen die over de vallei en de vele fruitbomen uitkeken. Schaamteloos heb ik samen met Eliane fotootjes op allemaal mooie plekjes lopen schieten. Ik voelde me even als een klein verwend prinsesje en daar heb ik met volle teugen van genoten hehe.
Behalve het overweldigende natuurschoon van de vallei en de vele wijngaarden, was ik ook erg onder de indruk van het intensieve proces dat er achter zo een glaasje port schuil gaat. Op Bom Retiro gaan de druiven dezelfde dag nog de lagares in, waar ze op traditionele wijze door een groep heren worden vertrapt. Ja, ja, zie je het al voor je. Knie-diep met tien van je beste vrienden een beetje druiven vertrappen. Dat wilde ik natuurlijk ook, maar helaas bleek dat een no-go. Deze taak word aan deze kant van de vallei alleen aan mannen toebedeeld. Dit proces word een aantal keer herhaald, totdat de druiven hun sap hebben afgegeven en de velletjes bovendrijven, dan kan de boel lekker aan het fermenteren slaan en verder rijpen in houten vaten.
Ik omschrijf nu natuurlijk een extreem versimpelde versie van het proces, want temperaturen worden nauwlettend in de gaten gehouden, er word ook nog alcohol aan toegevoegd en weet ik ‘t wat al meer. Maar na al die processen verkrijgt men dus port. En dat kan droog of zoet zijn, wit, rood of goudkleurig maar altijd met veel smaakcontrasten. Sterke tannine, fris en fruitig, pruimig, volle aroma’s, minerale ondertonen en zo kan een echte kenner nog wel doorgaan. Ik liet me dit allemaal vertellen door Ana Rosas de masterblender van Ramos Pinto. Want het geheim van de port zit ‘m in het palet van de masterblender. Die selecteert de druiven, de batches en de blend om tot de uitgesproken smaak van de port te komen. Ik zeg vooral: “Jongens, het is lekker!”
Ik ben nooit een portkenner geweest en ik zou liegen als ik beweerde dat nu wel te zijn. Maar ik ben absoluut vele malen port-wijzer geworden. In dit weekend heb ik bij zo een beetje elke maaltijd, een stuk of 4 verschillende port mogen proeven. Na ook een stevige 60’s proeverij waarbij we 17 verschillende portwijnen uit de jaren ’60 mochten proeven, kan ik zeggen dat ik zeker een stuk of 50 port (als het er niet meer waren) geproefd heb. Mijn aller aller aller fave was de onofficiële vintage uit 1964 van Ramos Pinto. Deze was echt prachtig van alle kanten, mooi goud van kleur, een goede balans tussen zuur en zoet en met een prachtig boeket. Helaas is deze port niet te koop, maarrrrr hij zit stiekem ook een beetje in de Ramos Pinto 20 van Bom Retiro en die is niet alleen steengoed, maar gelukkig ook gewoon in de winkel te verkrijgen 🙂
Heb je nu ook de port-kriebels gekregen? Dan moet je zeker Porto en de Douro vallei een bezoekje brengen. Wat je dan absoluut gedaan moet hebben:
- Port drinken natuurlijk. Geef je over aan het overweldigende assortiment. En als je het te spannend vind, kan je altijd nog beginnen met een port tonic, lekker verfrissend.
- Eet een pastel de nata. Dit is toch wel het gebakje van Portugal en dat mag je niet missen.
- Bezoek een quinta. Vrijwel elk porthuis heeft een quinta die open staat voor het publiek, waar je op locatie de port kan proeven en soms ook heerlijk kan lunchen. Vooral tijdens de oogsttijd is er van alles te beleven.
- Bacalhao, bacalhoa. Ze zijn er hier gek op, dus when in Rome…
Tip: Voor een extra luxe ervaring kan je met de 100-jaar oude Presidential trein de Douro vallei in. Ze bieden verschillende opties, maar te alle tijde zal het een feestje voor de tong zijn met culinaire hoogstandjes van de hand van master chefs.
Tijdens deze trip was ik samen met Eliane van Instagram bloggers. Kijk ook eens wat voor leuke Porto tips zij heeft heeft om je trip nog leuker te maken!
Nog meer maken van mijn blog? Dan moet je zijn bij mijn recepten .
ps Heb jij iets gemaakt? Dan vind ik het leuk om terug te zien! Deel je foto’s met mij via Instagram, Twitter of Facebook via #culinessarecepten of tag mij in je berichten.