Ik heb het al een aantal keren gezegd, maar ik zeg het nog een keer, ik ben mega fan van Instagram (volgen jullie me al? Dat kan op @culinessa). Het maakt mijn culinaire wereld best klein; ondanks dat het een vrij groot en internationaal platform is. Je ontmoet er mensen met dezelfde passie en interesses, in mijn geval dus voor lekker eten. Heel vaak zitten de meeste restaurants en chefs er ook en kun je die dan ook volgen. Zo ook met Jaimie van Heije. Gek op lekker eten, mooie creaties en sneakers. Ik vind het vooral leuk om te zien dat hij in zijn keuken, de Indonesische gerechten terug laat komen, maar dan net ff anders. Ik heb intussen al een aantal keren zijn sayur lodeh (Indonesische groenteschotel) voorbij zien komen en geloof me, die is naar een heel ander niveau getild dan de sayur die ik ken.

Heel mooi om te zien hoe creatief hij omgaat met zijn Indonesische achtergrond. Ik was dan ook blij verrast dat ik er een keertje mocht lunchen en zelfs een mini masterclass van hem zou krijgen. Stiekem hoopte ik natuurlijk dat ik die beruchte sayur lodeh voorgeschoteld zou krijgen. Ik stapte in de auto en reed naar Ouderkerk aan de Amstel, de plek waar Restaurant Jaimie van Heije zit.

Het eerste wat me opviel bij binnenkomst was de hippe urban look and feel van het restaurant. Selwin Senatori heeft het interieur verfraaid met zijn signature art. Heel cool gedaan. Verder tref je er natuurlijk wel veel wit linnen en maken de raampartijen het tot een lekker licht geheel. Het hele interieur past naar mij mening ook heel erg goed bij de uitstraling van Jaimie zelf. Knap gedaan, je proeft duidelijk dat het een jonge hipster is die gek is op sneakers. Het personeel loopt er ook rond op Nikes. (duh, dat is onvermijdelijk met een chef die gek is op sneakers en daar net zoveel over Instagramd als zijn mooie gerechten; ik denk iets in de trand van #indosbelike).

Goed, we kregen bij binnenkomst een gin tonic geserveerd. Naar mijn mening een volwassen raketijsje. Geniaal! Er zaten namelijk drie verschillende ijsjes in met elk een eigen smaak gecombineerd met gin en fever tree tonic. YUM.

Vervolgens mochten we mee de keuken in. Handen wassen, schort om en goed luisteren dus. Jaimie vertelde over een vakantie op Bali waar hij onlangs was geweest met Marlous, zijn vriendin. Tijdens een bezoek aan een prachtige tuin met allemaal rode en roze bloemen werd hij geïnspireerd om een gerecht te maken. Dat werd een ceviche met watermeloen. Is het geen plaatje. 

Jaimie legde uit dat na genoeg geoefend te hebben op het gerechtje, hij nu ook geserveerd wordt in het restaurant. Hoe hij een gerecht opmaakt, liet hij ons daarna zien. Wat een concentratie en passie spatte er van af. En laten we maar niet beginnen over de kleursensatie die dit gerechtje te weeg brengt. Wat een plaatje! Goed en toen moesten wij dus zelf een bordje opmaken. <totaaaaal geen druk>. Iedereen ging vol goede moed aan de slag en vervolgens mochten we het ook opeten. Bijna zonde als je het mij vraagt.

We aten nog veel meer lekkers en kregen een Paella die heerlijk was en rijk aan seafood, een echt plaatje voor het oog. Knap hoe Jaimie speelt met kleur, geur en smaakexplosie. Subtiele smaken en culinaire dansjes in je mond. Als dessert kregen we een heerlijke “sponscake” geserveerd, ja ik denk natuurlijk weer een knipoog naar de Indische keuken, maar dan wel op zn Jaimie’s. Geen groene pandan cake, maar een knalroze sponscake met aardbeien- en limoen ijs geserveerd. Bij de koffie en thee kregen we ook nog eens friandises. Heerlijke macarons en een frambozen tartelette.

De sayur stond dus niet op het menu en blijkbaar veranderd deze nogal. Jaimie is namelijk steeds op zoek naar een nog betere versie van het gerecht, dus hier ga ik zeker nog een keer voor naartoe. Er staan teveel lekkere dingen op de kaart die ik moet proeven. De BF en de mini gaan dan ook gewoon gezellig mee. Maken we er een familie uitje van. To be continued dus!

Oh en ik moet nog een ding zeggen. Wanneer je in een restaurant een bordje voorgeschoteld krijgt, ga er dan aub niet aan zitten draaien. De chef denkt daar over na en het gerechtje wordt dan ook op die manier uitgeserveerd. Kleine belediging dus als je er aan gaat zitten pielen. Grappig genoeg, wij gingen allemaal zitten en uit gewoonte toch er aan draaien. Hahaha, in ieder geval ga ik hier op letten vanaf nu.

De inrichting


Welkom met een Gin Tonic

De Amuses: Bapao en Kroepoek


De mini masterclass



Paella a la Jaimie


Toetjestijd

Dit artikel is tot stand gekomen middels een samenwerking met een bedrijf of merk. Echter lees je hier wel mijn mening.